Sessizce - Cem Adrian

Hala sakli bir yerde o görmediklerin
O bilmediklerin, içimdeki acilar.
Hala kaldi bir yerde o hissetmediklerin,
Hiç sezmediklerin
Içimdeki ask.

Geçmisi hatirlatir
Hatirlatir bu yagmurlar
Bu yagmurlarda kaybetmistim seni
Ve karanligi hatirlatir
Hatirlatir bu rüzgarlar
Bu rüzgarlar alip gitmisti benden seni.

Ve simdi sokaklar
Sokaklar yalnizliga çikar
Yildizlar gökyüzüne
Gece olunca biseyler çöker yeryüzüne
Soguk issiz sessizce

Neden hep pencerede bekleyince daha çabuk gelir sanir o bekleyenler
Neden o kaldirimlarda yüzlerini göremedigim insanlardan biri sanirim seni sen bilmezsin.
Bilmezsin nasil olur insan
Nasil olur aysiz gece yalnizken
Üsüdügünü sanirsin aniden,
Agladigini duyarsin birinin içinde hiçkirarak sessizce

Ellerin... Ellerin...
Ellerin cennetimdi benim.
Gözbebeklerinde kendimi görmek istedim.
Istedim bir sabah.
Günes dogarken günese gülümsemek,
Günes batarken basimi omzuna dayayip, kapamak gözlerimi dünyaya.
Kapkaranlik bir gecede saçlarin ellerimde
Ay isiginin isigi yansirken kirpiklerinden yüzüme.
Sabaha kadar yaninda uyumak isterdim bir gece.
Sessizce.